Procesory - Historia procesora
  Strona główna
  Za co odpowiada procesor i czym jest procesor
  Historia procesora
  Intel
  AMD
  Mikroprocesor
  Budowa procesora
  Top 15 Procesory
  Gdzie kupić procesor
  Forum
  Galeria
  Kontakt
  Księga gości
  Linki
  Licznik
  Logowanie
Procesory INTEL - historia

4004 - to pierwszy 4 bitowy procesor powstały w 1971 r. na zamówienie japońskiej firmy ETI, Procesor ten przeznaczony był co prawda tylko do kalkulatora ale stanowił początek technologicznej linii układów scalonych. Procesor zawarty był w pojedynczym układzie, składał się z około 2300 tranzystorów upakowanych na powierzchni 10 mikrometrów i pracował z częstotliwością 108 KHz.

Intel 4040 to 4-bitowy procesor, następca 4004, którego produkcję rozpoczęto w 1974. Najważniejszą różnicą w porównaniu z 4004 było dodanie obsługi przerwań. Rozszerzono liczbę instrukcji do 60, powiększono pamięć programową do 8KB, zwiększono głębokość stosu do 7 poziomów i liczbę rejestrów do 24. Razem z 4040 powstało także 10 innych chipów służących do jego obsługi i komunikacji w innymi układami.

8008 - to opracowany w 1972 r. 8 bitowy procesor przeznaczony podobnie jak jego poprzednik - 4004, do prostych urządzeń obliczeniowych. Pracował z częstotliwością 200 KHz, na powierzchni 10 mikrometrów zawierał 3500 tranzystorów.

8080 - konstrukcja INTELa, jednostka 8 bit, jest to mikroprocesor edukacyjny tzn. że przedmiot Układy Mikroprocesorowe na elektronice jest wykładany podstawie działania i budowy tego procka. Mikroprocek ten ma w miarę nieciekawy asembler o instrukcjach praktycznie różnych od jego następców. Zegar 0,5 do 2 MHz

8085 to opracowany w 1976 r. 8 bitowy procesor. Zawierał zegar o częstotliwości 5 MHz, na 3 mikrometrach powierzchni zawierał 6500 tranzystorów.

8086 Intel 8086 to jeszcze nie w pełni 16 bitowy procesor, wprowadzony na rynek w 1978 r., oparty na architekturze procesora 8080, z którym zachowywał zgodność wstecz. 8086 mógł przetwarzać dwa bajty jednocześnie, w związku z czym szybkość przetwarzania była zdecydowanie większa niż procesora 8080, który przetwarzał tylko pojedyncze bajty. 8086 nie zdobył wysokiej popularności z uwagi na wysoką cenę i brak w owym czasie wystarczającej liczby 16 bitowych urządzeń peryferyjnych. Procesor ten pracował początkowo z częstotliwością taktowania równą 4,7 MHz. Nieco później po dołożeniu koprocesora 8087 częstotliwość taktowania zwiększyła się do 10 MHz. Procesor na 3 mikrometrach powierzchni zawierał blisko 29000 tranzystorów. Intel 8086 jest określany jako pierwszy komputer z serii x86, wszystkie opracowane w późniejszym czasie jednostki są z nim mniej więcej zgodne. Procesory tej serii były często montowane w komputerach IBM klasy XT. Wydajność poniżej 1 MIPS. Początkowa cena: 360 USD.

8088 to opracowany w 1979 r. 16 bitowy procesor. Procesor ten był w zasadzie wewnętrznie identyczny z 16-bitowym 8086, ale dla uproszczenia konstrukcji komputera, wyposażono go w 8-bitową szynę danych przez co przesłanie 16-bitowego "słowa" odbywało się po prostu w dwóch krokach. Taka konstrukcja umożliwiła jego zastosowanie w niedrogich i popularnych wówczas 8 bitowych urządzeń peryferyjnych przez co przyczynił się do dużego sukcesu komputerów IBM PC. Procesor ten taktowany był zegarem o częstotliwości 4,77 MHz., na powierzchni 3 mikrometrów zawierał 29000 tranzystorów.

80186 To 16 bitowy procesor, taktowany zegarem o częstotliwości 6 MHz i wprowadzony na rynek w czerwcu 1981 r. Posiadał zewnętrzną i wewnętrzną, 16 bitową szynę danych, kanały DMA i sterowniki przerwań. Nigdy nie trafił do normalnego użytkownika, procesor ten znalazł głównie zastosowanie w przemyśle, w różnego rodzaju sterownikach itp.

80286 - To był początek rewolucji w dziedzinie PC. Mikroprocesor w pełni 16 bitowy, potrafiący zaadresować aż 1024 kB RAMu w trybie real i 16 MB w trybie protected. Lista instrukcji poszerzyła się nieznacznie w stosunku do poprzednika. Wreszcie są instrukcje z serii shl ax,4. W 8086 trzeba było cztery razy pisać shl ax,1. Komputer oparty na takim procku (zwany popularnie AT'ką) i kartą VGA to była prawdziwa multimedialna maszyna, 256 kolorowe gry (jeszcze bardzo wolno działające), ale taki sprzęt był bardzo popularny. Wersje 12,16,20 MHz . Praca w trybie chronionym. Wprowadzony w lutym 1982 roku miał 134.000 tranzystorów, 1-2 MIPS. Początkowa cena: 360 USD.

80386 DX - pierwszy 32 - bitowy procesor produkowany od 1985 r. przez firmę Intel i przeznaczony gównie dla komputerów IBM PC. Jako pierwszy zawierał nowatorski jak na owe czasy koprocesor matematyczny wykorzystywany do przeprowadzania matematycznych kalkulacji. Ogólnie procesory serii 80386 produkowane były w dwóch wersjach, które początkowo nosiły symbole: 80386SX i 80386SL. Jednak gdy na rynku pojawiła się tańsza 16 bitowa wersja procesora 80386SX, dotychczasowy procesor 80386SL przemianowano na 80386DX i pod tą nazwą znany jest najbardziej. W procesorze tym dzięki włączeniu rozbudowanego układu zarządzania pamięcią, możliwe było przełączanie procesora między trybem rzeczywistym a trybem pracy chronionej bez konieczności restartowania komputera. 32 - bitowa szyna adresowa pozwalała na zaadresowanie do 4 GB pamięci operacyjnej RAM i do 64 TB pamięci wirtualnej. Ponadto procesor wbudowaną miał jednostkę zarządzania pamięcią MMU. Komputery z procesorem 80386 jako pierwsze umożliwiały w miarę wygodną obsługę multimedialnych gier i programów, jako pierwszy również, wykorzystywał płyty główne z pamięcią Cache L2 o wielkości 128 KB i czasem dostępu 20 nanosekund. 80386DX na obszarze 1,5 mikrometra mieścił 275000 tranzystorów Wprowadzony w październiku 1985 roku, 6-12 MIPS. Początkowa cena: 299 USD.

80386 SL to energooszczędny rodzaj procesora Intel 386SX wyposażony w funkcje zarządzania energią, przeznaczony głównie dla komputerów przenośnych. 386SL ma funkcję przejścia w tryb uśpienia, która charakteryzuje się zmniejszonym poborem energii w okresach bezczynności i mniejszą ilością wydzielanego ciepła.

80386 SX - młodszy, tańszy brat powyższego, początkowo montowany na płytach AT jako upgrade. Wewnętrznie 32 bitowy, ale z 16 bitową szyną danych (pozostałość z AT) powolny, taki szybszy 286, aczkolwiek był to mimo wszystko 386 (korzystanie z XMS). Większość płyt głównych nie zawierała cache, dopiero pod koniec egzystencji tego procka, pojawiły się płyty wyposażone w 16 kB cache. Wersje 16,20,25,33,40 MHz. Wprowadzony w czerwcu 1988 roku.

80486 to ogólna nazwa wprowadzanych od 1989 r., 32 bitowych procesorów firmy Intel, zgodnych wstecz z procesorami serii 80386. Zastosowano w nich wiele udoskonaleń, takich jak zwiększona podstawowa pamięć podręczna czy wbudowany koprocesor numeryczny. Brak możliwości zastrzeżenia nazwy w konwencji 80x86 zmusił producenta do zmiany oznaczenia swoich procesorów, dlatego też oryginalny procesor 80486 został przemianowany na Intel 80486DX. Synonim oznaczeń i486 i iAPX 80486
80486 SX - kolejna generacja procków, doszły nowe instrukcje (niewiele), 8 kB cache pierwszego poziomu, na płytach do niego często instalowano 256 lub 128 kB taniego asynchronicznego cache. Procesor o którym złośliwi mówili, że jest to 486 DX pochodzący z odrzutu z uszkodzoną jednostką zmiennoprzecinkową. Wersje 20,25,33, MHz. 32 bitowe rejestry, 32 bitowa szyna danych. Wprowadzony 1989 roku 15-30 MIPS.

80486 SL to energooszczędna wersja procesora 80486DX, zaprojektowana dla komputerów przenośnych (Laptopów). Posiada funkcję przechodzenia w tryb uśpienia co umożliwia powrót po przerwanej pracy bez restartowania komputera.

80486 DX to 32 bitowy procesor wprowadzony na rynek w 1989 r. jako następce procesora 386DX. Zastosowano w nim technologię przetwarzania potokowego, wewnętrzny koprocesor numeryczny i pamięć cache L1 - 8 KB. Jest w stanie obsłużyć do 4 GB pamięci operacyjnej RAM, oraz do 64 TB pamięci wirtualnej. Zastosowanie tego procesora w komputerach PC stanowiło pewien przełom gdyż był on już w stanie całkiem sprawnie obsługiwać zaawansowane aplikacje multimedialne, programy inżynierskie typu CAD, nowe systemy operacyjne itp. Procesor ten występuje w wersjach - 25, 33, 40 i 50 MHz. Na powierzchni 0,8 mikrometra mieścił 1,2 mln. tranzystorów 20-40 MIPS. Początkowa cena: 950 USD.

80486 DX2 - rozwinięcie poprzednika, pierwsze mikroprocesory z wymnażaniem częstotliwości, po wyprodukowaniu 486 DX 50 MHz okazało się, że nie ma sensu dalej zwiększać częstotliwości zegara. Powyżej częstotliwości 50 MHz część komponentów zaczynała odmawiać posłuszeństwa, a układ zasilany 5V bardzo się grzał. Lekarstwem na to stało się wymnażanie częstotliwości. Taki procesor zewnętrznie był taktowany częstotliwościami 25,33,40 co umożliwiało mu poprawną pracę z otoczeniem. Natomiast wewnętrznie częstotliwość ta była wymnażana. Układ pracował z częstotliwością np 2 razy 33 MHz czyli 66 MHz. Przez dłuższy czas procesory te królowały na rynku. Wersje DX2 50,66,80 MHz. Wprowadzony w marcu 1992 roku.

80486 SX2 - było coś takiego.

80486 DX4 - Nazwa handlowa tego mikroprocesora jest myląca. Sugeruje ,że mamy doczynienia z wymnażaniem razy cztery. Naprawdę częstotliwość zegara była wymnażana trzy razy, czyli 33*3 = 100 MHz. Obniżono napięcie zasilania do 3V. Dało to możliwość zwiększania częstotliwości zegara, procesory zasilane mniejszym napięciem mniej się grzeją. Procesora ten zawierał cachem pierwszego poziomu o wielkości 16 kB. Wersje DX4 100,120 MHz. Wprowadzony w marcu 1994 roku,

Pentium 60/66 MHz - Wczesna wersja Pentium, zasilana 5V. Układy te bardzo się grzały i były pełne bugów. Wydajność ich była na poziomie najszybszych 486. Wprowadzony w marcu 1993 roku, 60-133 Mhz, 100-200 MIPS. Paczątkowa cena: 878 USD.


Pentium - Kolejna generacja -Intel Pentium "P54C" - mikroprocesorów, zasilane napięciem 3,3 V. Co pozwoliło zminiaturyzować układ, zwiększyć upakowanie tranzystorów i co za tym idzie zwiększyć częstotliwość taktowania. Dużą zmianą w stosunku do 486 była 64-bit szyna danych, dwukrotnie szybszy transfer z pamięcią i zegar zewnętrzny 50,60,66 MHz.Wyposażony standardowo w 16 kB cache. Kresem możliwości tej architektury okazało się 200 MHz, dało to o sobie znać gdy zwiększenie częstotliwości zegara z 150 do 166 MHz (16 MHz) dawało kilkadziesiąt procent wzrostu wydajności. A już różnica między 166 MHz a 200 MHz nie była aż tak znacząca. Inną ciekawą własnością tego mikroprocesora jest możliwość pracy w duecie.Wersje 75,90,100,120,133,150,166,180,200 MHz.
Pentium Pro - profesjonalna wersja Pentium. Mikroprocesor, który nie był przeznaczony na rynek SOHO . Mikroprocek o bardzo dużej wydajności w aplikacjach 32 bit szybszy od MMX przy tym samym zegarze. Jednak jego jądro niebyło zoptymalizowane pod kątem aplikacji 16 bit, przez co w Win 95 jego wyniki były poniżej zwykłych Pentium z tym samym zegarem. Pentium Pro może pracować w kwartecie , daje to olbrzymie możliwości. 32 bitowe rejestry, 64 bitowa szyna danych. Superskalarny, wykonywanie instrukcji poza kolejnością; zintegrowana pamiea podreczna drugiego poziomu. Wersje 150,180,200 MHz. Wprowadzony w drugiej połowie 1995 roku.

Pentium MMX - jest to Pentium po kapitalnym remoncie, jeżeli chodzi o liczbę dodanych instrukcji jest to największy krok od mikroproca 386. Dodano sławny MMX, czyli zestaw instrukcji typu SIMD, czyli pojedyncza instrukcja działająca na wielu danych np. obliczenia macierzowe, dawniej kłopotliwe teraz wykonywane sprzętowo. Zwiększono first level cache do 32 kB, jednostkę zmiennoprzecinkową zaczerpnięto z Pentium Pro. Wersje (M oznacza Mobile, przeznaczony dla notebooków) 150 M,166,200,233,266 M,300 M MHz.

Pentium II - Intel znowu podnosi poprzeczkę, rezygnuje z podstawki na rzecz Slot 1. Mikroprocesor dla którego zrezygnowano z umieszczania cache drugiego poziomu na płycie, umieszczono je na płytce wraz z mikroprocem . Skrócenie ścieżek łączących mikroprocek z cache dało zysk w postaci zmniejszenia czasu propagacji sygnałów i co za tym idzie znaczną poprawę wydajności. Jednak pamięć ta działa jednie z połową częstotliwości zegara mikroprocesora. PII zawiera 512 kB pamięci podręcznej drugiego poziomu. Pierwsza wersja (233 MHz), była niewiele szybsza od Pentium MMX 233 MHz. Późniejsze wersje już znacząco szybsze jednak wciąż korzystały z magistrali systemowej 66 MHz. Zmianę spowodowało dopiero wprowadzenie nowego jądra i od PII 350 MHz, jest 100 MHz magistrala (FSB). Wersje 233,266,300,333,350,400,450 MHz.

Celeron - W zamierzeniu INTEL'a tania wersja Pentium II z 66 MHz FSB. Początkowo produkowana bez cache 2 poziomu i niewiele szybsza (266 MHz) od Pentium MMX 233 MHz. Początkowo wydawało się ,że Celerony to niewypał, jednak szybko okazało się, że procesory te wspaniale nadają się do podkręcania. Wystarczyło podkręcić częstotliwość FSB i procesor dostawał skrzydeł. Nieco później wyprodukowano Celerony serii A, zostały one wyposażone w 128 kB cache drugiego poziomu, działającej z pełną częstotliwością mikroprocesora. Po podkręceniu Celerony A działają szybciej niż ich odpowiedniki (po przetaktowniu) Pentium II (oczywiście nie w zastosowaniach wymagających przetwarzania obszernych struktur danych). Wersje 266,300,300A,333,366,400,433,466,500 MHz. Złącze slot1 oraz PPGA

Pentium III nazwa kodowa - P6K Katamai lub Coppermine - zależnie od wersji) to 32 bitowy procesor CISC szóstej generacji wyprodukowany przez firmę Intel i wprowadzony na rynek w lutym 1999 r. jako następca procesora Pentium II. Zbudowany w technologii 0,25 ~ 0,18 mikrona (zależnie od wersji). Na powierzchni 128 mm kwadratowych zawiera blisko 9,5 mln. tranzystorów, posiada 32 KB pamięci L1 i od 512 do 256 KB pamięci typu L2 (L2 w Coppermine'ach wykorzystuje nowe rozwiązania komunikacyjne, zastępując stosowaną dotychczas technologię 64-bitowej szyny BSB ( BackSide Bus), szerszą, 256-bitową szyną danych opartą na technologii ATC (Advanced Transfer Cache), pozwalającej uzyskać maksymalny transfer danych pomiędzy rdzeniem procesora a pamięcią L2, na wysokości aż 11,2 GB/s). Procesor zależnie od wersji może być umieszczony w obudowie typu SECC, SECC2 lub FC-PGA i wykorzystuje do połączenia z płytą główną slot 1 lub Socket 370 (w przypadku procesorów Copermine osadzonych w obudowie typu FC-PGA do połączenia z płytą wymagana jest odpowiednia przejściówka gdyż procesor nie jest kompatybilny ze starym złączem Socket 370- niezgodność napięć). Procesor współpracuje ze 100 lub 133 MHz magistralą FSB. Pentium III ma zablokowany mnożnik, przez co ewentualne zwiększenie pracy CPU może nastąpić tylko poprzez zmianę częstotliwości taktowania magistrali FSB. Pentium III zawiera zawiera ponadto 70 instrukcji SSE (Streaming SIMD Extension), znanych wcześniej jako KNI (Katmai New Instructions). Dzięki nim znacznie wzrosły możliwości obliczeniowe procesora. Jednostka SSE to osiem dodatkowych, 128-bitowych rejestrów, obsługiwanych przez dedykowany Pentium III Coppermine moduł arytmetyczny realizujący do czterech operacji zmiennoprzecinkowych w jednym cyklu zegara. Zestaw nowych rozkazów ma na celu usprawnienie przetwarzania grafiki trójwymiarowej (50 instrukcji SIMD-FP), odtwarzania plików wideo, audio i wyświetlania grafiki 2D (12 instrukcji MMX) oraz poprawienie przepływu danych pomiędzy CPU i pamięcią (8 instrukcji Cache Control). Zmiennoprzecinkowe instrukcje SIMD-FP (Single Instruction Multiple Data - Floating Point), przyspieszając cały proces obliczeniowy (nawet do czterech razy), umożliwią przyspieszenie obliczeń naukowych i inżynierskich oraz tworzenie szybszej i bardziej realistycznej grafiki 3D. Nowe rozkazy MMX stały się tu dodatkiem do 57 znanych już wcześniej instrukcji MMX, tworząc w ten sposób nowy standard MMX2, rozkazy te usprawniają także dekodowanie MPEG i AC-3, a instrukcje Cache Control znacząco przyspieszają działanie wszystkich aplikacji. Pentium III przystosowany jest do pracy w konfiguracji wieloprocesorowej i zawiera numer seryjny umożliwiający jego identyfikację w sieci co spotyka się z różnymi (zazwyczaj krytycznymi) reakcjami ze strony jego użytkowników (możliwe jest np. zidentyfikowanie skradzionego procesora, a za pomocą bilingu telefonicznego zlokalizowanie komputera w którym jest on zainstalowany).

Celeron II to unowocześniona wersja poprzedniej jednostki o tej samej nazwie produkowanej przez amerykańską firmę Intel (pierwsze wersje procesora pojawiły się na rynku w sierpniu 2000 r.). W odróżnieniu od poprzednika nowy układ opracowany jest w technologii 0,18 mikrometra i umieszczony w obudowie typu FC-PGA. Posiadał 32 MB wewnętrznej pamięci cache L1 (podzielonej na 16 KB dla danych i instrukcji) oraz 128 KB cache L2. Poza tym podobnie jak poprzednik wyposażony jest w zestaw instrukcji MMX i SSE. Jak większość procesorów Intela posiadał także numer seryjny umożliwiający jego identyfikację w sieci. Wersje tej jednostki to 533A (L2 zintegrowane z jądrem procesora), 566, 600, 633, 667 800MHz.

Pentium 4 (produkowany w kolejnych wersjach: Willamette: 1,3 - 1,7 GHz; Northwood: 2,2 - 3,00 GHz, Extreme Edition: 3,20 GHz i Prescott: 2,8 - 3,8 GHz) to opracowany przez firmę Intel, 32 bitowy procesor siódmej generacji stanowiący kontynuacje rodziny układów Pentium. Jednostka w odróżnieniu od swego poprzednika - Pentium III, posiada szereg innowacji technologicznych z których najbardziej spektakularne polega na wydłużeniu potoków wykonawczych, przy jednoczesnym zmniejszeniu liczby tranzystorów potrzebnych do realizowania poszczególnych etapów obliczeń. Dzięki temu możliwe było zwiększenie częstotliwości zegara zachowując jednocześnie tę samą technologię wytwarzania. Inne przełomowe rozwiązania konstrukcyjne to mechanizm podwójnego wspomagania jednostki stałoprzecinkowej (Double Pumped Integer ALU) umożliwiający taktowanie procesora z podwójną prędkością (np. z 1,5 GHz do 3 GHz) czy rozszerzone o dodatkowe 144 rozkazy instrukcje SIMD (SSE2) dzięki którym wzbogacono możliwości procesora np. w zakresie kompresji/dekompresji obrazu w czasie rzeczywistym lub szyfrowania danych. Procesor posiada zintegrowaną z jądrem pamięć podręczną L1 i L2. Jednostka umieszczona została w nowym typie obudowy wymagającym również odpowiedniej podstawki (Socket 423).

Pentium II i III Xeon Xeon to opracowany przez firmę Intel, 32 bitowy procesor szóstej generacji, zbudowany w oparciu o architekturę CISC i z góry przeznaczony jako jednostka obliczeniowa dla wysoko wydajnych stacji roboczych i serwerów. Układy te mogą pracować w systemie wieloprocesorowym - tzn. kilka procesorów może być jednocześnie zainstalowanych na jednej płycie podnosząc w ten sposób ogólną wydajność całego systemu. Procesory taktowane są prędkością magistrali FSB od 100 do 133 MHz i zbudowane są w technologii 0,18 mikrona. Z uwagi na niestandardowe możliwości Xeony wymagają specjalnego złącza poprzez które łączone są z płytą główną - Slot 2. Wykorzystywana technologia PSE36 umożliwia zastosowanie 36 - bitowego trybu adresowania, co pozwala teoretycznie na obsługę pamięci nawet do 64 GB. Układ posiada także szereg dodatkowych funkcji takich jak: zapisywalna pamięć ROM - umożliwiająca przechowywanie informacji o działaniu procesora lub indywidualnych danych wpisanych do procesora np. przez sprzedawce; kontrola temperatury czy też wsparcie dla technologii I2C. Xeon jest w pewnym sensie rozszerzoną wersją procesora Pentium II od którego producent przejął nazewnictwo określając według niego kolejne jednostki tego typu. Dotychczas ukazały się:
Intel Pentium II Xeon (czerwiec 1998) Systemy z tym procesorem można przystosować do indywidualnych potrzeb, wyposażając je w 4, 8 lub więcej procesorów. Jednostka ma 32 kB pamięci L1 Cache i od 512 do 2048 KB pamięci L2. Zależnie od rodzaju może pracować z szybkością od 400 do 550 MHz.

Intel Pentium III Xeon (sierpień 1999) Ta wersja Xeona cechuje się podobnymi cechami jak jego poprzednik, z tym że osiąga już prędkość nawet do 733 MHz

Pentium M Zadebiutował w marcu 2003 roku. Był oryginalnie przeznaczony wyłącznie do użytku w komputerach przenośnych, nazwa kodowa pierwszego modelu to "Banias".
Pentium M reprezentuje dużą zmianę filozofii Intela, nie jest to bowiem niskonapięciowa wersja Pentium 4 ale poważnie zmodyfikowany Pentium III (który z kolei wywodzi się od Pentium Pro). Pentium M został zoptymalizowany aby zużywać jak najmniej prądu i wydzielać jak najmniej ciepła co jest niezmiernie ważne w notebookach. Zużywając mniej energii Pentium M jest taktowany znacznie wolniejszym zegarem niż współczesne mu Pentium 4, ale ma bardzo podobne osiągi, na przykład, wersja Pentium M z zegarem 1,6 GHz osiąga, a w niektórych testach nawet prześciga Pentium 4 "Norwood" z zegarem 2,4 GHZ (FSB 400 MHz, wyłączony Hyper Threading).
Pentium M łączy w sobie zmodyfikowany rdzeń Pentium III połączony z magistralą kompatybilną z Pentium 4, ma poprawioną funkcję branch prediction, dodatkowe instrukcje SSE i SSE2, a także większą cache. Cache drugiego poziomu która jest zazwyczaj bardzo prądożerca, zbudowana jest w specjalny sposób który pozwala na wyłączenie tych jej części które nie są używane. Inne metody ograniczenia zużycia prądu pozwalają na dynamiczną zmianę szybkości taktowania i zasilania rdzenia, pozwalając Pentium M na znaczne spowolnienie (do około 600 MHz) kiedy nie jest wymagana cała moc procesora.
Procesor ten jest częścią platformy Intela Centrino.
Pomimo, ze początkowo Pentium M był przeznaczony wyłącznie do laptopów, na początku 2004 zaczęły się pojawiać płyty głowne do komputerów stacjonarnych przeznaczone do użycia z Pentium M, a Intel rozpoczął prace nad modyfikacją procesora przygotowując się do produkcji nowej wersji dla komputerów stacjonarnych.


Celeron D (II kwartał 2004) pojawił się nowy Celeron oznaczony literką "D" bazujący na najnowszym procesorze Pentium (jądro Prescott). Nowością jest zwiększenie pamięci cache drugiego poziomu (mała ilość cache zawsze była bolączką Celeronów), co bardzo pozytywnie wpłynęło na wydajność - dość powiedzieć, że o ile wcześniej wydajnościowa przepaść miedzy Celeronami a Pentiumami wynosiła (przy tym samy taktowaniu) ok. 40%-50%, to teraz zmniejszyła się ona do 10%-20%, a więc nastąpił duży postęp. Częstotliwości od 2,26 do 3,06 GHz.

Procesory AMD

AMD jest światowej skali dostawcą układów scalonych dla komputerów osobistych i sieciowych oraz dla rynków komunikacyjnych Data założenia: 1 maja, 1969 Sunnyvale, California Logo: Inicjały AMD są skrótem od "Advanced Micro Devices". Symbol strzałki prezentuje zasadę wzrostu we właściwym kierunku.

Am 286 100% zgodny z Intelem

Am 386SX 100% zgodny z Intelem

Am 386DX (rok premiery - 1991)100% zgodny z Intelem

A m486DX2 to procesor firmy AMD pracujący z podwójną częstotliwością zegara. Najszybszy procesor serii DX2 pracuje z częstotliwością 80 MHz.
Am486DX4 to procesor firmy AMD pracujący z potrójną częstotliwością zegara. Najszybszy procesor serii DX4 pracuje z częstotliwością 100 MHz.

Am 486 DX5 (nazwa handlowa 5x86) to produkowany od 1993 r. przez firmę AMD klon procesora Intel 80486 z 16 KB L1 i z wymnażaniem częstotliwości pracy zegara razy cztery pamięci Cache dzięki czemu procesor mógł uzyskać częstotliwość nawet do 133 MHz.


Am586,5x86 lub AMD 5K86 to ogólne oznaczenie procesorów firmy AMD wyprodukowanych jako do klony i zgodnych co wyprowadzeń z procesorami Intela.

AMD K5 to seria procesorów wyprodukowanych w 1996 r. przez AMD, zgodnych binarnie z procesorem Pentium. K5 jest procesorem czteropotokowym, mogącym jednocześnie zainicjować cztery instrukcje (Pentium tylko 2). Zastosowano w nim architekturę RISC oraz mechanizm zmiany nazw rejestrów. Procesor ten porównywalny był z jednostkami Intela według miary PR - Pentium Rating - czyli któremu modelowi Pentium odpowiada dana kość (miara ta określana była zresztą nieco na wyrost). Dostępne wersje procesorów K5 to: (w nawiasie rzeczywisty zegar) 75 (75), 90 (90), 100 (100), 120 (90), 133 (100), 150 (120), 166 (133) MHz.

AMD K6 to seria procesorów odpowiadających wydajnością procesorom Pentium Pro lecz tańszych o 25 %. Procesory te zaopatrzono dodatkowo w możliwości przetwarzania grafiki na poziomie MMX. Procesory opracowane są w technologii 0,25 mikrona a ich układ scalony jest równoważny 8,8 miliona tranzystorów. Pierwsze wersje tego procesora zawierały błędy które dzięki obniżeniu napięcia zasilania (core) zdołano jednak usunąć. Procesory zawarte są w obudowie typu PGA i współpracują ze złączem płyty głównej typu Socket 7. Dostępne wersje to: 166, 200, 233, 266, 300 MHz.

K6-2 (nazwa kodowa Chomper) to unowocześniona wersja procesora K6, wprowadzona na rynek w październiku 1998 r. i wyposażona w zestaw 21 dodatkowych instrukcji zmiennoprzecinkowych SIMD-FP znanych pod nazwą rozszerzenia 3DNow!.K6-2 zbudowano w technologii 0,25 mikrona, dzięki czemu procesor może osiągać częstotliwość magistrali nawet do 100 MHz a sama jednostka może być taktowana z częstotliwością od 300 do 475 MHz. Konstrukcja układu oparta jest na 64-bitowej architekturze RISC. Umożliwia ona wykonywanie nawet do trzech instrukcji x86 w jednym cyklu, i to niekoniecznie w wyznaczonej przez program kolejności. Słabszą stroną procesora jest natomiast jednostka zmiennoprzecinkowa, wzorowana na procesorach serii 486. Jednostka SIMD-FP w procesorze K6-2 może realizować dwie operacje zmiennoprzecinkowe pojedynczej precyzji jednocześnie, każdą na dwóch parach danych, wykorzystując do tego celu dwa 64-bitowe rejestry MMX.Procesory K6-2 wyposażono w 64 KB pamięci podręcznej Cache L1, podzielonej na dwa równe bloki - danych i instrukcji. Cache drugiego poziomu L2 montowany jest na płycie głównej i pracuje z częstotliwością magistrali systemowej. K6-2 do poprawnej pracy komputera wymaga BIOSu obsługującego tzw. tryby łączenia (Write Merge Buffer) i sterowania zapisem (Write Handling Control Register) - bez nich komputer będzie wprawdzie działał, ale nie będzie w stanie korzystać z pamięci Cache L1. Procesory K6-2 mogą być zasilane napięciem od 2,2 do 2,4 V i współpracują z magistralą systemową o częstotliwości 66, 95 lub 100 MHz. Procesor we wszystkich wersjach znajduje się w obudowie typu PGA i współpracuje ze złączem Socket 7. Dostępne wersje tego procesora to:
300 MHz. FSB - 100, napięcie (rdzeń/we-wy) - 2,2/3,3,
350 MHz. FSB - 100, napięcie (rdzeń/we-wy) - 2,2/3,3,
380 MHz. FSB - 95, napięcie (rdzeń/we-wy) - 2,2/3,3,
400 MHz. FSB - 100, napięcie (rdzeń/we-wy) - 2,4/3,3,
450 MHz. FSB - 100, napięcie (rdzeń/we-wy) - 2,2/2,3,
475 MHz. FSB - 95, napięcie (rdzeń/we-wy) - 2,4/2,3,

K6-2 Mobile to procesor firmy AMD wypuszczony na rynek w lutym 1999 r. i przeznaczony wyłącznie jako jednostka obliczeniowa dla komputerów przenośnych typu Laptop. Procesor pracuje z maksymalną prędkością do 333 MHz.

K6-3 (nazwa kodowa Sharptooth - ostry kieł) to nowocześniejsza wersja procesora K6-2 wprowadzona na rynek w Maju 1999 r. i pracująca z częstotliwościami taktowania od 400 do 500 MHz. Główną innowacją wprowadzoną do tego typu procesora było zintegrowanie z układem procesora 256 KB pamięci cache L2, pracującej w dodatku z pełną częstotliwością jego zegara (full-speed backside). Dzięki temu umieszczona na każdej płycie głównej pamięć podręczna, służyć mogła procesorowi jako Cache L3, co znacznie podnosiło wydajność takiej trójpoziomowej architektury. K6-III produkowany jest w technologii 0,25 mikrona i składa się z 21,3 miliona tranzystorów umieszczonych na powierzchni 118 mm kwadratowych. Wszystkie wersje procesora umieszczone są w obudowie typu PGA i współpracują ze złączem Socket 7. Dostępne wersje K6-III to:
400 MHz. FSB - 100, napięcie (rdzeń/we-wy) - 2,4/3,3,
450 MHz. FSB - 100, napięcie (rdzeń/we-wy) - 2,4/3,3,
500 MHz. FSB - 100, napięcie (rdzeń/we-wy) - 2,4/3,3,

AMD Athlon (nazwa kodowa K7) to seria procesorów siódmej generacji, wyprodukowana przez firmę AMD i wprowadzona na rynek w sierpniu 1999 r. jako alternatywa dla intelowskiego procesora Pentium III. Wszystkie wersje tego układu zawierają wbudowane instrukcje MMX oraz rozszerzoną o nowe polecenia technologię 3DNow! (tzw, Enhanced 3DNow!) dzięki której procesor jeszcze wydajniej obsługuje aplikacje multimedialne. Inne walory tego procesora to trzy pracujące równolegle podjednostki wykonawcze FPU (Floating Point Units) odpowiedzialne za szybkie wykonywanie operacji zmiennoprzecinkowych oraz możliwość pracy w konfiguracji wieloprocesorowej. Jednostka na krzemowej płytce wielkości 184 mm kwadratowych mieści blisko 22 mln. tranzystorów. Procesor zawarty jest w obudowie typu SECC i komunikuje się z płytą główną za pośrednictwem złącza Slot A. K7 wymaga ponadto specjalnej płyty głównej gdyż obsługuje nietypowy standard komunikacyjny - EV6 (procesory Intela korzystają z protokołu GTL+). Dostępne wersje to:
500 MHz. FSB 3,5x200, napięcie - 1,6 V, technologia produkcji - 0,25 um, Cache L1 - 64; L2 - 512 KB,
550 MHz. FSB 3,5x200, napięcie - 1,6 V, technologia produkcji - 0,25 um, Cache L1 - 64; L2 - 512 KB,
600 MHz. FSB 3,5x200, napięcie - 1,6 V, technologia produkcji - 0,25 um, Cache L1 - 64; L2 - 512 KB,
650 MHz. FSB 3,5x200, napięcie - 1,6 V, technologia produkcji - 0,25 um, Cache L1 - 128; L2 - 512 KB,
700 MHz. FSB 3,5x200, napięcie - 1,6 V, technologia produkcji - 0,25 um, Cache L1 - 128; L2 - 512 KB,
750 MHz. FSB 3,75x200, napięcie - 1,6 V, technologia produkcji - 0,18 um, Cache L1 - 128; L2 - 512 KB,
800 MHz. FSB 3,5x200, napięcie - 1,6 V, technologia produkcji - 0,18 um, Cache L1 - 128; L2 - 512 KB,
1000 MHz. FSB - 10x100, napięcie - 1,8 V, technologia produkcji - 0,18 um, Cache L1- 128; L2 - 512 KB.

AMD Athlon - model 4 (nazwa kodowa Thunderbird) to wprowadzony na rynek w czerwcu 2000 r., 32 bitowy procesor siódmej generacji opracowany przez amerykańską firmę komputerową AMD. Procesor jako unowocześniona wersja jednostki - K7, zmodernizowany został głównie pod kątem wydajności i szybkości działania. Podobnie jak jego poprzednik obsługuje zestaw instrukcji MMX i 3DNow, posiada 128 KB pamięci podręcznej cache L1 (po 64 KB dla danych i instrukcji) i 256 KB zintegrowanej z jądrem procesora pamięci podręcznej cache L2. Innowatorskim rozwiązaniem jest tu zastosowanie organizacji pamięci o tzw. wykluczającej się architekturze dostępu (exclusive L2 cache memory) dzięki czemu układ niezbędne informacje pobiera z RAM-u w taki sposób, że pamięć L2 zawierała całkowicie inne dane niż cache L1 przez co system zachowuje się tak jakby był wyposażony w pamięć L1 o sumarycznej pojemności L1 + L2 (384 KB) a przy tym średni czas dostępu równy jest około 1,5 cyklu zegara. Procesor wykonany jest w sześciowarstwowej technologii 0,18 mikrometra - na 120 mm kwadratowych powierzchni upakowano 37 mln. tranzystorów. W zależności od miejsca produkcji jednostka może być wykonana w technologi miedzianej - drezdeński Fab 30, lub aluminiowej - Austin w Texasie (USA). Nowe Athlony o szybkościach od 750 do 1000 MHz produkowane są zarówno w wersji FC-PGA (Socket A) jak i PPGA (Slot A).

Athlon XP Pod względem szybkości obliczeń, Thunderbird z łatwością przewyższał swoich rywali Pentium III i wczesne Pentium 4. Jednak po debiucie P4 taktowanego zegarem 1,7 GHz w kwietniu 2001 stało się oczywiste, że Thunderbird nie pozostanie liderem na zawsze, a już teraz osiągnięto granicę maksymalnej szybkości - 1400 MHz.

P a l o m i n o Trzecia wersja Athlona, a pierwsza Athlona XP - "Palomino" została wypuszczona 14 maja 2001. Dołączono w niej obsługę instrukcji SSE (obsługiwanych do tej pory tylko przez Pentium III) a także nowy zestaw instrukcji AMD 3DNow Professional. Pierwsze modele były taktowane zegarem od 1333 do 1733 MHz. Główne zmiany polegały na optymalizacji jądra procesora i spowodowały mniej, więcej 10% poprawę wydajności w porównaniu z Thunderbirdem o takiej samej częstotliwości. Zmniejszono także nieco pobór prądu umożliwiając w ten sposób zwiększenie szybkości taktowania.
Poważnym problemem Palomino był fakt, że generowały one bardzo dużo ciepła. Pierwsza wersja Athlona MP (do zadań wieloprocesorowych SMP) miała bardzo duże kłopoty związane z emisją ciepła.
Wydajność Athlona XP była wyliczana na podstawie systemu PR Rating który porównywał wydajność XP do Thunderbirda. Ponieważ Athlon XP miał wyższy stosunek IPC niż Pentium 4 (i około 10% wyższy niż Thunderbird) był bardziej wydajny pomimo niższych częstotliwości taktowania.

T h o r o u g h b r e d Czwarta generacja Athlona, druga generacja Athlona XP, jądro Thoroughbred, została wypuszczona 10 czerwca 2002 i była taktowana zegarem 1,8 GHz, 2200+ w skali PR. Nieco później stały się dostępne wersje 2400+ i 2600+ taktowane zegarem 2083 i 2133 MHz (przy FSB 133/266 MHz). AMD wyprodukował także wersje 2700+ i 2800+ ale były one dostępne tylko w śladowych ilościach.
Rdzeń Thoroughbreda wykonano w technologii 0,13 mikrometra (w odróżnieniu od procesu 0,18 mikrometrowego używanego przy Palomino) - oprócz tego te dwa jądra nie różniły się niczym. AMD miało poważne kłopoty z ciepłem generowanym przez pierwszą wersję Thoroughbreda, które zostały rozwiązane dopiero w wersji Thoroughbred B. Dopiero wtedy AMD na nowo zaczęło produkować procesory które mogły się mierzyć z najszybszymi Pentium. Po podniesieniu prędkości FSB z 133 (266) na 166 (333) AMD wypuścił nową serię chipów - 2700+.

B a r t o n i T h o r t o n Barton to piąta generacja Athlona która zaczęła być dostępna od 2003 roku z osiągami 2500+, 2600+, 2800+, 3000+ i 3200+. Nie podniesiono co prawda szybkości taktowania w porównaniu z poprzednią generacją Thoroughbred, ale wydajność procesorów wzrosła po powiększeniu pamięci podręcznej o 256 KiB i dalszym zwiększeniu prędkości taktowania FSB. Thorton to wariant Bartona z wyłączoną połową pamięci podręcznej drugiego poziomu (L2 cache), co powodowało, że chip był praktycznie ekwiwalentem Thoroughbred B. W niektórych Thortonach można było przeprowadzić modyfikację na nowo włączającą połowę cache

M o b i l e A t h l o n X P ("Ahtlon XP-M") jest funkcjonalnie identyczny do normalnego Athlona XP z tą tylko różnicą, że potrzebuje niższych napięć i mnożnik zegara procesora nie jest w nim zablokowany. Niższe wymogi zasilania powodują, ze XP-M wydziela znacznie mniej ciepła. XP-M posiadają także dodatkową funkcję "Power Now!" które automatycznie zmniejsza szybkość taktowania procesora w zalezności od potrzeb.
Niektóre wersje Athlona XP-M używają gniazda µ-PGA.
Ponieważ wersja Mobile Athlona nie ma zablokowanego mnożnika częstotliwości taktowania, są one bardzo popularne wśród osób lubiących podkręcać procesory. Niektóre Athlony XP-M z jądrem "Barton" fabrycznie sprzedawane jako 2600+ (zegar 2133 MHz) mogą być podkręcone nawet do 3,1 GHz.

AMD Duron (od hiszpańskiego Durate - twarda sztuka) określany również kodową nazwą Spitfire to opracowany i wypuszczony na rynek w czerwcu 2000 r. przez firmę AMD procesor siódmej generacji stanowiący rozwinięcie linii tanich procesorów K6-2 i K6-3 przeznaczonych dla komputerów tzw. klasy entry-level (lub Value PC).

S p i t f i r e Pierwsze Durony, oparte o rdzeń "Spitfire" były produkowane w latach 2000-01 i były taktowane zegarem od 600 do 950 MHz, "Spitfire" był oparty o rdzeń Athlona "Thunderbird".

M o r g a n Durony drugiej generacji z rdzeniem "Morgan" były dostępne z częstotliwością taktowania od 1,0 do 1,3 GHz i bazowały na rdzeniu Athlona XP "Palomino".

A p p l e b r e d W 2003 roku AMD wypuścił nową serię Duronów z rdzeniem "Applebred", opartym o pochodzący z nowszych wersji Athlona XP rdzeń "Thoroughbred", były one dostępne w wersjach 1,4 - 1,6 i 1,8 GHz, wszystkie z FSB 133 MHz (FSB 266). Hobbyści szybko zorientowali się, że w tym przypadku były to po prostu zwykłe Athlony XP z jądrem "Thoroughbred" ze zmienioną jedynie nazwą. W większości przypadków można takie procesory zmodyfikować tak, aby działały jak pełnowartościowe Athlony XP z 256 KiB pamięci cache drugiego poziomu.
AMD zaprzestało produkcji procesora Duron w 2004 roku, został on zastąpiony linia procesorów Sempron.

Sempron to seria nisko budżetowych procesorów produkowanych przez firmę AMD. Zastępuje ona linię Durona jako konkurencja dla procesorów Intela Celeron D.
Pierwsze wersje były bazowane na Athlonie XP z rdzeniem "Thoroughbred/Thorton", 256 KB cache L2 i FSB 166 MHz. Późniejsze Semprony były oparte na rdzeniu "Barton" i posiadały 512 KB cache.
Po zakończeniu produkcji procesorów z obudową Socket A, przyszłe Semprony będą korzystały z rdzenia Athlona 64 "Paris" i będą miały 128 lub 256 KiB cache, nie będą jednak obsługiwały 64-bitowych instrukcji AMD64.
Jeden model który już teraz używa rdzenia "Paris" to Sempron 3100+, wszystkie przyszłe Semprony włącznie z obecnie produkowanych 3100+ będą używały formatu Socket 754.

Athlon 64 Jest bazowany na 64-bitowej architekturze x86-64 (znanej teraz jako AMD64) o nazwie kodowej "Hammer". Jest to domowa wersja serwerowych mikroprocesorów Opteron, obu należących do rodziny AMD64. Istnieją dwie wersje "AMD 64" i "AMD 64 FX". Wersja FX jest podobna do Opterona i bardziej wydajna niż wersja bez oznaczenia FX.
Dzisiaj stronę odwiedziło już 2 odwiedzającytutaj!
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja